Zo, zo, dat ziet er niet meer zo soepel uit. Ja maar ik heb gisteren ook al een marathon gelopen meneer!
Lente in Drente en Twente

In het kader van de experimenten leek het mij tijd om eens te proberen 2 marathons in een weekend achter elkaar te lopen. Op 25 mei stond de marathon van Klazienaveen op het programma. Met maar 92 deelnemers op de marathon afstand niet bepaald een grootschalige aangelegenheid. Het was echter ook mogelijk een halve marathon te lopen of 10 kilometer wat tevens het Drents kampioenschap op die afstand was. Door deze bijnummers kwamen er toch nog een kleine 700 atleten en atletes naar dit kleine plaatsje vlak bij de Duitse grens. Voor de start zie ik wat bekende gezichten en natuurlijk is de eerste vraag: ga je morgen ook van start in Twente? Een stuk of 6 antwoordden bevestigend dus ondanks dat het voor de meeste mensen gekkenwerk is om 2 marathons in 1 weekend te lopen sta ik er dus niet alleen in.
De start is vrij laat in de middag, namelijk om 14:30. Het voordeel daarvan is dat je niet zo vroeg van huis hoeft want het blijkt toch wel 2 en een half uur rijden te zijn vanuit Rotterdam.
Ik ga heel voorzichtig van start natuurlijk, morgen mag ik weer aan de bak dus energie sparen is vandaag het motto. Ik loop met Rob Froonhoff een slordige 30 kilometer te keuvelen en ongemerkt glijden tijd en kilometers voorbij. De route is niet spectaculair mooi, je passeert wel 4 keer de finish maar je loopt niet door mooie natuurgebieden. Wel is het publiek zeer enthousiast. De jaarlijkse marathon in Klazienaveen betekent klapstoeltjes neerzetten, feesttentje bouwen, biertap aansluiten en het grote kijkfeest kan beginnen. Iets zegt mij dat er verder in deze uithoek van Nederland niet veel te beleven is maar ik kan me natuurlijk daarin vergissen.
Ik weet niet wie de speekstalmeester van dienst is maar ik moet zeggen dat hij de boel leuk bij elkaar kan praten en tijdens 1 van de passages onder het finishdoek noemt deze gezellige dikkerd inclusief brede bretels mij zelfs een geweldige atleet en weet mijn beste tijden op de marathon en 50 kilometer op te lepelen. Voor mij kan de dag dus niet meer stuk.
Het laatste uur laat ik Rob in zijn eigen tempo voortgaan en na 3 uur en 40 minuten mag ik dan voor de laatste keer onder de finish strompelen. Iets te snel naar mijn zin maar toch wel tevreden over het verloop gaan we na afloop (Marina heeft de 10 kilometer nog uitgelopen) naar een boerencamping in Klein Dordrecht, een gehucht 2 kilometer boven Klazienaveen. Na een vrij doorwaakte nacht op een lek camping matrasje is het opstaan vrij stram en als ik om kwart voor 12 aan de start sta in Enschede moet ik eigenlijk niet denken aan weer 42 kilometers maar goed, je zegt A dus dan ook maar B gezegd. En zie, na een paar kilometer voelen de benen weer soepel aan en heeft het leven weer zin. In Twente treffen we iets minder weer dan in Drente maar de 2 fikse regenbuien onderweg deren mij niet echt, ik zou er meer problemen mee hebben als het bijvoorbeeld 30 graden zou zijn. De route blinkt uit door simpelheid. Uit het stadion eerst 10,5 kilometer naar links en weer terug. Daar aangekomen mogen de halve marathonners weer naar huis en gaan de hele marathonners (hier iets meer, 295 om precies te zijn) mogen rechtdoor het zelfde recept maar dan naar Duitsland op en neer. Door deze keerpunten zie je 2 maal de toplopers en dat vind ik altijd wel een mooi gezicht want de winnaar finisht hier in 2:12 dus op kop wordt aardig doorgelopen. Wel moet ik zeggen dat ik wel eens meer inspirerende routes heb gelopen. Het leukste stuk vind ik wel het keerpunt in Duitsland waar de kermis is opgestart en je goed kunt zien dat we bij de Germanen zitten en niet bij de kaaskoppen. Maar niet getreurd, het laatste half uur was vrij zwaar, mede doordat ik op kilometer 37 nog een biertje kreeg aangeboden die overigens wel verdomd lekker smaakte, maar na ruim 3 uur en 53 minuten kan de ietwat gezette spreekstalmeester (dezelfde man als gisteren overigens dus ook voor hem een zwaar weekend) uitkraaien dat hij mij gisteren ook al zag finishen!
Tenslotte moet ik het publiek daar echt een compliment geven want ondanks het slechte weer waren er veel toeschouwers en je kreeg veel applaus. Kortom, experiment geslaagd en weer 2 marathons dichter bij de magisch 100!