Boscrossmarathon Diever 2002
Glibberen in Diever


Na ruim een half jaar niet te hebben deelgenomen aan een marathon werd het er weer eens tijd voor vond ik. Door een verhuizing, het veranderen van baan en weer terug naar de oude job was het een dermate roerig jaar geworden dat ik een tijd lang niet de motivatie op kon brengen om mijn conditie weer op marathonniveau te brengen. Onder marathon niveau versta ik persoonlijk het kunnen uitlopen van de klassieke afstand zonder al te grote problemen binnen 4 uur. Half november begon ik er weer serieus lol in te krijgen en maakte weer weken van gemiddeld 65 kilometer. Op donderdag heb ik vanaf die tijd een training gepland die mij van mijn werkplek naar huis voert wat ongeveer 17 kilometer is en dit gaat iedere week een beetje sneller. In het weekend doe ik weer de vertrouwde LSD training oftewel de long slow distance die tevens geestverruimend werkt. Op zondag 14 december was ik alweer in staat om 37 kilometer aan een stuk te hobbelen, zoals dat zo mooi heet en dus durfde ik het wel aan om in 2002 nog een marathon mee te pikken. Deze zou ik echter wel zien puur als training en zeker niet om een snelle tijd te realiseren want dat zou mij alleen maar in problemen brengen na zo n korte voorbereidingstijd. Toch ben wel een beetje verbaasd hoe snel ik de langere afstanden weer aankan na een lange periode van relatieve rust.
Zaterdag 21 december is het dus een kwestie van vroeg opstaan, hardloopspullen bij elkaar graaien en samen met Marina op naar Diever. Het is erg mistig en pas tegen negen uur komt er een beetje daglicht door. Het zijn met recht de donkere dagen voor kerst maar ik vind het veel lekkerder om er weer eens een ouderwets marathondagje van te maken dan thuis een beetje zitten te somberen naast de kerstboom. Na een kleine verdwaalpoging komen we ruim op tijd aan bij het Dingspilhuus en het is een drukte van belang bij de inschrijving. De kleedruimtes zijn overbezet dus besluit ik me maar om te kleden in de sporthal waar het lekker rustig is. Nog tijd voor een bakkie koffie met veel suiker en wat voer in de vorm van bananen en Rights en daarna rustig naar de start wandelen. Marina gaat vandaag voor de 10,5 kilometer wat voor haar op dit moment een hele afstand is. We starten tegelijkertijd en wensen elkaar succes en beginnen aan onze koude tocht door het Drents Friese Wold, een mooi natuurgebied waar ik in 2001 ook al eens een marathon liep maar toen was het 1 grote ronde en nu mag ik 4 rondes van 10,5 kilometer onder mijn voeten laten glijden. Vooraf had ik met totaal niet gerealiseerd dat het hier om de boscross marathon gaat maar na een paar kilometer en venijnige klimmetjes over de verijsde bospaden realiseer ik me dat het vandaag geen lichtvoetig loopje zal worden. Er hangen op veel plekken bordjes met de mededeling: Parcours hier en daar spiegelglad. Dit is beslist niet overdreven. Het vereist veel concentratie om niet onderuit te gaan en op sommige plekken is het moeilijk afzetten zodat je vaak een nogal verkrampte loopstijl moet hanteren om overeind te blijven. Toch heb ik wel lol in de klimmetjes die we veelvuldig tegenkomen en ook geniet ik volop van het prachtige natuurgebied waar we in lopen. Ik neem me voor om in de zomer hier ook nog eens een marathon mee te pikken want dat moet ook een mooie ervaring zijn. Er worden bovendien erg veel lopen en marathons georganiseerd.
Iets minder vind ik de drukte tijdens vooral de eerste ronde. Je moet toch al zo goed opletten waar je loopt en als je dan ook nog eens constant medelopers voor en achter je hebt dan voel ik me al snel een beetje ingesloten. Natuurlijk wordt dat probleem verder in de wedstrijd steeds minder omdat er per rond steeds een aantal lopers afvalt die voor mindere afstanden dan de marathon gaat.
Mijn strijdplan voor deze marathon was: de eerste drie ronden met een hartslag van rond de 145 en dan maar eens kijken of we in de laatste ronde nog kunnen vlammen. Dit werkt prima. Tijdens de derde ronde babbel ik nog wat met Simon Pols en loop een stukje op met Ton Epskamp. Bij de derde doorkomst staat Marina er met wat eten en een bemoedigend woordje en ik besluit om de laatste 10,5 kilometer een beetje gas te geven om te proberen net onder de 4 uur uit te komen (doorkomsttijd na 3 ronden: 3:02). Dat lukt goed en het geeft me wel weer een kickje om een stuk of 6 andere lopers in te halen in de laatste eenzame ronde en zelf niet meer bjigehaald te worden. Na aankomst is daar weer de geweldige support van Marina zodat ik weer redelijk snel hersteld ben. Ook over de eindtijd (3 uur 58) ben ik zeer tevreden want mijn strijdplan is helemaal geslaagd. Enig minpuntje waren mijn darmen die zich nogal eens meldden tijdens de loop zodat een gang naar de w.c. na het omkleden onvermijdelijk was. Na een lekker biertje en wat eten zijn we weer snel richting Barendrecht gescheurd om het laatste uurtje daglicht nog te benutten. Ik ben blij met het resultaat en hoop dat ik de stijgende lijn kan vasthouden. Sportief gezien was 2002 in vergelijking met 2003 misschien een beetje een mager jaar (6 marathons tegenover 15) maar op dit moment heb ik grootse plannen voor het jaar wat voor ons ligt.

Het doorkomstpunt na 10,5 kilometer

Ik kan nog lachen.

De finish in 3:58!

Sjoerd Slaaf finisht tijdens zijn 80ste marathon van 2002!

IJzige omstandigheden

Achteraf valt het allemaal weer mee...

De verzorgingspost bij de finish

Als je deze houtstapel zag had je er bijna weer een ronde opzitten

Tattoo Bob pikt ook weer zijn marathon mee