| Home Page
D.T.S. 6-uurs loop 2003
Fat ass fifty 2003
Lente in Twente en Drente 2002
Favoriete Links
Rotterdam 2002
Even Apeldoorn rennen...
Binnenmaas non-stop 2003
Gelopen tot nu toe
Diever Boscross 2002
De 60 van Texel 2001
Diever marathon 2003
De Valkenbergrun 2002
50 van Zolder 2003
6 uur v.d. Haarlemmermeer 02
Lijden in Leiden
La Louviere 2001
|
|
De midwintermarathon 2003 in Apeldoorn
|
Het is zondagmiddag half vier. Zo n druilerige zondagmiddag waarop de meeste mensen onderuit op de bank televisie kijken want voor een wandelingetje is het weer te slecht. Gisteren sneeuwde het en dat is nu in hoog tempo aan het wegsmelten. Ik heb het niet zo op sneeuw, het geeft troep en blijft in deze kustprovincie eigenlijk nooit langer dan 1 dag liggen. Ik blader wat oude Runner s Worlds door en besluit mijn hardloop kleren op te zoeken. Mijn lichaam protesteert want gisteren moest het aardig aan de bak maar de geest is eindelijk weer eens wat sterker dus thermohemd en tight aan en hup, de kou in. Mijn gedachten dwalen af naar gisteren.
|
|
.........Voor de tweede keer staat Apeldoorn op het programma en ik heb er geen zin an deze ochtend. Beetje moe in mijn kop en lijf en eigenlijk moet ik er niet aan denken om weer anderhalf uur in de auto te zitten en daarna nog eens een kleine 4 uur te hollen in de kou. Maar ja, ik moest zonodig veel marathons lopen en dus prop me helemaal vol met Brinta, broodjes, krentenbollen en koffie en na Gijs, onze trouwe bruine viervoeter, te hebben uitgelaten gaan we on the road richting Apeldoorn. Het rijdt vlot aan, gelukkig (nog) geen sneeuw en ruim op tijd worden we met militaire precisie in een parkeervak gedirigeerd. Ik haal mijn startnummer op en we verkleden ons in de sporthal van de kazerne waar het zenuwenballet van de lopers voor de loop al is begonnen.
Marina loopt er vandaag ruim 18 en start een half uurtje eerder. Zodoende kan ik nog een even rustige de rituelen bekijken van al die verschillende atleten. Sommigen vinden een graadje vorst al voldoende om 4 of 5 thermo lagen aan te trekken en meest exotische voetsprays, tepelpleisters, uierzalven en tijgerbalsems trekken aan mij voorbij en dat alles is prima tijdverdrijf, mooier dan een uur televisie van welk programma dan ook. Om half twaalf begeef ik me naar de start, ongeveer 10 minuten wandelen en ik loop Henk tegen het lijf die over drie weken naar de Sahara gaat om een marathon te lopen. Lijkt me een mooi contrast want hier is het nog steeds onder het vriespunt en dat is in vergelijking met Algerije toch een temperatuurverschil van 30 graden.............
|
|
Na 10 minuten is de eerste stijfheid er een beetje uit en kom ik in een lekker (rustig) tempo. Er staat een gure wind en overal liggen sneeuwresten maar het lopen voelt desondanks wel weer lekker aan. Even de Carnisse nieuwbouw uitlopen en via de dijk, waar altijd verkeer is, het landweggetje richting Rhoon opzoeken. De wind staat hier flink op kop maar dat deert me niet, als je eenmaal in een goede cadans zit maakt wind tegen niet veel meer uit.Ruim een half jaar geleden heb ik dit weggetje ontdekt en voegde het gelijk toe aan mijn trainingsrondjes maar alle keren dat ik hier liep is er verkeer en dat had ik niet verwacht op zo’n smal weggetje. De eerste auto doet me opschrikken van mijn mijmeringen over gisteren en rijdt me bijna aan. Nou ja, wat verwacht je anders van een dikke Mercedes met ongetwijfeld dito chauffeur. De 2e auto komt me tegemoet en wijkt zelfs netjes voor me uit! Ik bedank hem met een handgebaar en Volvo rijders zijn in achting gestegen bij mij. Net voordat ik linksaf sla om de Grienden tegemoet te lopen komt een collega Volvo rijder het weer verzieken door mij met een noodgang op enkele centimeters afstand door de plassen te passeren. Gelukkig ga ik nu naar een autoloos gebied dus kan ik weer doorgaan met herstellopen in plaats van me druk te maken over een paar auto s die zich toch niets aantrekken van dat vermoeiende gedoe van mij.
|
|
........De eerste kilometers loop ik met Henk. Toch wel weer een hoop mensen op weg voor de hele of de Asselronde van ruim 27 kilometer. De term geaccidenteerd is goed te gebruiken voor het parcours hier. Het is wat dat betreft eigenlijk on Hollands zoals je hier af en toe stukken omhoog en gelukkig ook weer omlaag gaat. Het begin is weer voorspelbaar: links en rechts voorbij gelopen worden door mensen waarvan het lijkt alsof ze maar 5 kilometer voor de boeg hebben. Het deert mij niet maar na een paar kilometer laat ik wel Henk achter me want ik voel me redelijk sterk en heb behoefte aan een gangetje van ongeveer 12 km per uur. Het parcours is prachtig hier, afwisselend met stukken heide en bospaden en ook de sneeuw die er al ligt en intussen begint te vallen maakt dat een echte midwintermarathon is zoals dat in de naam besloten ligt. Ondanks de stukken vals plat kan ik voor mijn gevoel vrij vlak lopen en halverwege kom ik door in 1uur 48 en een handjevol seconden. Voor 3 en een half uur zou ik dus de tweede helft wat moeten versnellen en ik kan absoluut nog niet zeggen of dat er ook in zit maar tot nu toe gaat het allemaal probleemloos. Na een kilometer of 25 krijg ik het gevoel of ik een soort wagon zit. Het lichaam doet zijn werk en je laat je als het ware meevoeren op het tempo van de benen. Een ieder zal zijn of haar eigen ervaring hebben met het zogenaamde runners high gevoel maar voor mij is het dus een soort trein of beter een gevoel alsof je in een kabelbaan meegevoerd wordt. Echt lang duurt het meestal echter niet en na 30 kilometer kom ik door in 2 uur 33 en ik besluit om voorzichtig die 3 uur 30 maar eens als einddoel in te stellen. Inmiddels haal ik aardig wat bekenden in zoals Ad Voortman op zijn trampoline Nikes, Jan Willem Dijkgraaf die aan het snelwandelen is, Henry Ockersen, die in Soerendonck sterk liep, Henk Sipers, die het naar eigen zeggen zwaar heeft, Han Frencken die volgende week (Zolder 50 km) veel belangrijker vind en Sjoerd Slaaf die ik feliciteer met zijn 80 marathons in 2002 gelopen.........
|
|
Bij de Oude Maas aangekomen draai ik naar links, het mooie fietspad langs de grienden op. Doordat ik jaren langs de Rotte trainde ben ik gewend geraakt aan het lopen langs water en ik beleef dit altijd als het mooiste stukje van deze route als je de brede Maas ziet stromen met zo nu en dan een groot schip. Het fietspad ligt vol met een laag sneeuw maar is toch goed beloopbaar door de flinke dooi aanval. Natte schoenen plus sokken zijn echter onvermijdelijk. De wind heb ik nu echter in de rug en ik hobbel heerlijk ontspannen weer richting Carnisse terwijl ik bedenk hoe prettig het is als je zoveel voldoening uit een sport als deze kan halen. Wat dat aangaat heb ik nog snode plannen voor de rest van 2003 maar de basis is in ieder geval de laatste 2 maanden gelegd. Een paar 100 meter voor de Heinenoord tunnel duik ik weer linksaf de nieuwbouwwijk in waar de meeste mensen hun 2e zakje borrelnoten openscheuren en de televisies vrolijk snorren in de huiskamers. Totaal niet moe maar wel met een tevreden gevoel kom ik thuis waar een warme douche wacht.
|
|
...........Na een kilometer of 33 kom ik zelfs 2 clubgenoten tegen van de CAV Energie namelijk Andre en Bert. Ik loop een stukje met ze op maar voel me nog sterk genoeg om door te trekken wat ik dus doe. De laatste 5 kilometer is natuurlijk altijd aftellen maar volgens mij zijn het mijn snelste kilometers van de hele loop. De een na de ander haal ik in en dat geeft toch altijd zo n lekker gevoel als je zelf nog genoeg over hebt. Een ander zal misschien zeggen dat je jezelf teveel spaart als je nog zoveel over hebt op het eind maar ik hou het liever op een goede indeling. Vorig jaar heb ik in Leiden nog meegemaakt dat de koek na 32 kilometer eigenlijk op was en de laatste 10 kilometer door een zwarte tunnel moet. Qua ervaring misschien best wel eens goed maar de grootste kick krijg ik toch nog altijd van zo n laatste uur als hier in Apeldoorn. Bruto 3 uur 30 minuten en 15 seconden had ik er voor nodig: een duidelijke negative split dus dik tevreden ondanks de gezichtsuitdrukking op de foto. Marina wacht me op en heeft ook weer prima gepresteerd op haar minimarathon. Nog wat sfeerfoto s schieten en met een tevreden gevoel kunnen we de thuisreis weer aanvaarden die overigens moeizaam verloopt want de sneeuw zorgt voor veel overlast op de Nederlandse wegen.
|
|
|
|
|
|
