| Home Page
D.T.S. 6-uurs loop 2003
Fat ass fifty 2003
Lente in Twente en Drente 2002
Favoriete Links
Rotterdam 2002
Even Apeldoorn rennen...
Binnenmaas non-stop 2003
Gelopen tot nu toe
Diever Boscross 2002
De 60 van Texel 2001
Diever marathon 2003
De Valkenbergrun 2002
50 van Zolder 2003
6 uur v.d. Haarlemmermeer 02
Lijden in Leiden
La Louviere 2001
|
|
Verslag van de 6 uur van de Haarlemmermeer
30 juni 2001, de 6-uur van de Haarlemermeer / Om het zomerseizoen in stijl af te sluiten (de maanden juli en augustus staan in het teken van de racefiets) besloot ik me in te schrijven voor mijn 2e zes-uursloop, die van de Haarlemmermeer dus. Vooraf was ik via internet al zeer goed geinformeerd over de aanvliegroute (in de buurt van Schiphol!), de verzorging van dranken en spijzen ter plaatse en de lengte van het parcours (rondjes van 1251 meter). Wat dat betreft is internet een fantastisch medium. Als je de juiste sites weet te vinden vervangt het tegenwoordig een hoop telefoontjes en versturen van aanmeldingsformulieren e.d. De start was om 09.00 uur, dus uitslapen op deze zaterdagochtend zat er niet in. Het weer was goed, wel vrij warm maar niet al te veel wind en geen regen op komst. Tijdens zo n ultraloop komen duidelijk de verschillen naar voren tussen een recreatieve, kleinere afstandsloop en een 6-uursloop. Het is een vrij klein wereldje waar bijna iedereen elkaar kent en veel mensen vragen naar elkaars belevenissen op voorgaande wedstrijden. Het gemoedelijke karakter komt ook naar voren in het feit dat de start met een kwartier wordt uitgesteld en dat niemand daar gestresst op reageert. Vlak voor de start staat iedereen gezellig met elkaar te keuvelen, zo hard dat je nauwelijks het startschot hoort. En dan komt ineens het besef, oh ja, we gaan nog een stukje lopen vandaag. Niet te hard, rustig de eerste paar rondjes in een groepje meedraaien en zoeken naar het juiste tempo wat zo moet aanvoelen dat je het wel uuuuren denkt te kunnen volhouden (en daar komt het in feite ook op neer). Ik had eigenlijk geen grote plannen om een nieuw p.r. te vestigen maar wilde gewoon kijken of ik lekker kon lopen en mocht ik na 3 of 4 uur merken dat het wel erg makkelijk ging dan kon ik altijd nog zien of er een stuntje in zat. Voor de start had ik eindelijk Rob van den Hoek eens ontmoet, een van de redacteuren van het Ultraned (www.ultraned.org) die daar vaak zijn belevenissen aan de digitale snelweg toevertrouwt. Verder sprak ik Rob Froonhoff die ik 2 weken eerder ook al tegenkwam op de 12-uurs loop in Den haag en daar tot een respectabele 72 kilometer kwam. Ik loop op gevoel een tempo van ongeveer 11 kilometer per uur. Dat blijkt aardig te kloppen want na 2 en 3 uur worden de tussentijden door de speaker doorgegeven en na 3 uur heb ik zo n beetje 33 kilometer gelopen. Stiekem droom ik al van een eindafstand van 66 kilometer temeer daar ik tijdens mijn vorige 6-uurs loop tot 65.700 meter kwam. Desondanks weet ik drommels goed dat het moeilijkste nog moet komen en ook de warmte gaat steeds meer meespelen. Dat is trouwens wel een voordeel van die kleine rondjes: Steeds na 1250 meter kun je weer water, voedsel of sponzen nemen
Na 4 uur gaat het toch wel vrij benauwde weer zijn tol eisen. Ik kan duidelijk merken dat het deelnemersveld uitgedunt is en er beginnen ook steeds meer mensen wandelpauzes in te lassen. Ondanks dat het bij mij na 4 uur ook niet meer vanzelf gaat kan ik toch nog aardig door blijven gaan in mijn ritme en in zekere zin motiveert het wel als je steeds meer afvallers ziet. Maar dan, na ongeveer 5 uur lopen komen de dipjes. Op een gegeven moment gaat alles pijn doen, een soort loom gevoel in mijn benen en je geest gaat steeds meer protesteren en pogingen doen om je te laten stoppen of dan toch in ieder geval een stukje te laten wandelen. Dat laatste uur gaat mijn tempo ook aardig omlaag maar desondanks kan ik steeds door blijven hobbelen. Ik besluit om in ieder geval te proberen de 60 kilometer grens te breken, alles daarboven is meegenomen. Ik vraag aan de rondetellers hoeveel rondjes ik heb gehad; het blijken er 45 te zijn. Dat het lopen van zulke afstanden veel energie kost blijkt ook uit het feit dat het me op zo n moment ontzettend veel moeite kost om uit te rekenen dat ik in ieder geval 50 rondjes moet hebben gelopen, de simpelste rekensommetjes blijken ineens vrij ingewikkeld te worden. Aan de andere kant is het lekker om je vast te bijten in een probleempje, dan vergeet je de pijn weer even. Het laatste half uur moet ik echt diep gaan, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Je focust jezelf heel erg op die eindtijd en ik zou er niet aan moeten denken om b.v. nog een uur door te lopen maar aan de ander kant denk ik dat als het een 5-of een 7-uurs loop zou zijn dat je je daar helemaal op richt en het laatste half uur net zo zwaar is.
Om 15:15 klinkt dan het verlossende: Stoppen!. Een van de vrijwilligers zet met krijt je nummer op de plek waar je op dat moment staat en langzaam (nu mag het) strompel ik naar de douches. In de kleedruimte vang ik nog wat verhalen op van iemand die onlangs de Comrades in Zuid Afrika liep. Dat is dus nog een treetje zwaarder dan dit maar lijkt me wel geweldig om ooit eens te doen. Opgefrist en wel ga ik nog even naar de prijsuitreiking en er blijkt zelfs bier verkocht te worden. Ik kan je wel vertellen dat er op zo n moment maar weinig lekkerder is dan een koud biertje! De telling van de rondjes wordt via laptops bijgehouden en er is ook nog een schaduwtelling van een aantal mensen verder op het parcours in het geval er iemand gemist mocht worden. Voormalig Ultra bondscoach Ton Smeets verzorgt die telling op vakkundige wijze en vlak na afloop er zijn al blaadjes met de voorlopige uitslagen. Daaruit blijkt dat Tom Hendriks de winnaar is met een afstand van 76.778 mtr en ik het nog niet zo slecht gedaan heb en 13e overall en 4e bij de senioren ben geworden met een afstand van 64.066 mtr. Helaas net niet in de prijzen maar toch zeer tevreden, temeer daar ik 2 weken eerder nog ruim 85 kilometer liep in Den Haag. Deze loop zet ik volgend jaar in ieder geval weer hoog op de agenda. De organisatie is perfect en het is voor mij ook niet een absurd eind rijden. Grappig detail was dat ik op mijn kilometerteller van mijn auto zag dat de afstand van mijn huis naar deze loop ongeveer 65 kilometer was. Toen ik dus naar huis reed vond ik het dus eigenlijk best wel een enorme afstand!
|
|
|
|
